fbpx Ukraińsko-rosyjska wojna w ECS | MORS - Mega Otwarte Radio Studenckie
-A A +A

Ukraińsko-rosyjska wojna w ECS

Natasza - dziewczynka ranna i osierocona podczas wojny na UkrainiePrace ośmiu najlepszych europejskich fotografów wojennych można zobaczyć do 21 lutego na przejmującej wystawie poświęconej najmłodszym ofiarom wojny na Ukrainie: …FORGOTTEN BY WORLD – I ŚWIAT O NICH ZAPOMNIAŁ. Podczas wernisażu wystawy zorganizowano loterię i aukcję, z której środki zostaną w pełni przekazane na leczenie w Polsce ukraińskich dzieci.

Jednym z podopiecznych akcji jest 8-letni Sergiej ze wsi Wołodarskoje, położonej niedaleko Mariupola, w obwodzie donieckim. Tragedią dla chłopca zakończyła się dziecięca zabawa. Wraz z kolegami, nieświadomy zagrożenia, bawił się znalezioną na ulicy miną. W wyniku wybuchu Sergiej odniósł ciężkie urazy twarzy, tułowia oraz rąk. Potrzebuje kompleksowej opieki medycznej. Podobnie jak Aleksandra, Tania, Darina, Nikołaj, Wołodia… i inne ukraińskie dzieci.

W sali wystaw czasowych prezentowane są fotografie wojenne, których autorami są najlepsi europejscy fotografowie: Maxim Dondyuk i Alexey Tishevsky z Ukrainy, Sergey Ponomarev i Alexander Zemlianichenko z Rosji, Czech Ludek Ondruska oraz Agata Grzybowska, Jakub Szymczuk i Jakub Kamiński z Polski.

Projekt ...FORGOTTEN BY WORLD powstał dzięki współpracy LAMBRE Foundation oraz Stowarzyszenia EXPATRIA. Jego celem nie jest szukanie przyczyny konfliktu na Ukrainie czy rozważania nad sposobem jego zakończenia, ale pomoc ofiarom wojny. ECS jest drugim miejscem, po Zamku Królewskim w Warszawie, w którym prezentowana jest ekspozycja.

Wystawę w sali wystaw czasowych ECS będzie można oglądać do 21 lutego 2016 roku. Wstęp wolny.

Szczegóły: forgottenbyworld.com

Podpis pod zdjęciem: Na imię mam Nataszka. Mam 10 lat, ale przeżyłam już więcej niż niejeden dorosły. Jestem z Sartany - to malutka wioska w Obwodzie Donieckim. W sierpniu mój dom został ostrzelany przez bojowników z wyrzutni typu Grad. Nie wiem dokładnie, jak ta broń wygląda, ale wiem jak bardzo bolą rany po pociskach. Jeden z nich ranił mnie i mamę. Tylko mnie udało się uratować... Bez protezy nie mam szans na inne życie, niż to w szpitalu. Nie tracę nadziei, że kiedyś moje marzenie się spełni...

Treść ostatnio zmodyfikowana przez: Maciej Goniszewski
Treść wprowadzona przez: Maciej Goniszewski
Ostatnia modyfikacja: 
środa, 10 lutego 2016 roku, 9:29